"veroniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik! geeeeeeeeeel! boş yer var burda geeeeeeeeeeel!" eğer bu sesi duyan olmuşsa istanbul otobüslerinde dün, o veronik benim. yaşlı bir kadın, arkasını dönüp ısrarla, hiç durmadan, ardı arkası kesilmeden bağırıyorsa ve kız da elindeki bavulla hiçbir yere kıpırdayamıyor, sağa sola "affedersiniz!" bakışları atıyorsa, hah! beni biliyorsunuz demektir.
bağıran: babaannem
bağırma nedeni: bilinmiyor
bağırma oranı: her binilen otobüste artış göstermekte
elimde kocaman yaşlı bir bavul, kolumda yaşlı bir kadın, vergi yatırmaya gidiyoruz. ha en önemli kısmı unuttum.
vapur:
"kızııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııım! yavruuuuuuuuuuuuuuuuuuuum! aşkıııııııııııııııııııııııııııııııııııııım! sevgiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim!"
evet sevgili okuyucular. eğer bu sesleri, yaşlı bir kadından duyduysanız, en rezillik hissedeceğim okuyucular sizlersiniz. bilmiyorsunuz. bir kadın sessizliğin ortasında size bu şekilde bağırırsa, bütün gözler üzerinize çevrilir. "kim bu kız? in midir cin midir? manyak mı bunlar böyle? ne banal insanlar?! öfff sus bi be kadın!"
insanların içerisinde, sesli konuşmaktan bile çekinen bir insanken, nasıl oluyor da böyle bakışlara maruz kalıyorum ben de bilmiyorum. çünkü normalde çok özen gösteririm ve bir oda dolusu insanın size doğru bakışlarını çevirmeleri, en büyük korkulardan aslında düşününce. ama elinizden bir şey gelmiyor işte. kulakları az duyan ve sizi bebekliğinizden beri aynı şekilde seven bir akrabanız karşınızda. sus dersen alınır, kırılır veya bakan insanlarla muhabbet kurmaya başlar korkusu.
yaşlılarda nedense var bu. seslerini kısma gereği duymuyorlar veya şöyle diyelim: bir şeyden çekinmiyorlar.
gene babaannemle, bir gün sokakta yürürken, sütyen satan bir kadına rastladı ve kıyafetlerinin üzerinden, neredeyse tüm sütyenleri denedi. bir nevi madonna. tek farkı, o, madonna!
her neyse, ben çekingen bir şekilde devam edeceğim. böyle çok mutluyum. ne demiş ali taran; burası istanbul!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder