tüm arkadaşlarım geç kalkmalarıyla, ben de erken kalkmamla övünürdüm sürekli. ben saat 7 de kalkıp işe giderdim, onlar saat 3 te kalkıp 4 teki derse yetişirlerdi. hatta insanların öğle vaktine kadar uyumalarını anlayamazdım. nasıl uyunabilir ki, artık tüm dünya kalkmış uyanmış ve sen, uyuyorsun. bu sabah gözlerimi açtığımda saat 11.47ydi. inanamadım. bence saatin pili durmuştu dün geceden ve saat henüz 9.30 falandı. telefondaki saat de 11. 47ydi ve ben o an anladım neden o saatte kalktığımı, işten ayrılmıştım ve artık amaçsızlaşmıştım.
amaçsızlaşmak çok farklı bir durum. ilginç yani. ben uyanana kadar milyonlarca çift yataklarında alt alta üst üste sevişip, hazırlanıp, kahvaltılarını yiyip işlerine gittiler; milyonlarca çocuk kalktı annelerinin hazırladıkları omletleri, menemenleri yedi okula gitti; insanlar trafikte ayakları patlayana kadar otobüste vakit geçirdi ve ben, sadece uyudum bu zaman zarfı içerisinde. aslında hiç hoşuma gitmedi. a.m.k kimin hoşuna gider ki!? düşünsene, sen, birkaç ay önce işe yarayan bir insandın. ama sonra, işten ayrıldın ve evde, tek başına sıkıcı yaşamına geri döndün. aç kalmadıkça evden çıkmıyorsun falan. mesela ben, sadece sınavdan yarım saat önce evden çıkıyorum, sınavı 20 dk. da bitiriyorum ve hemen eve gelip gene bilgisayara oturuyorum. ne bok hayat lan!
çalışmak güzel şey abi. ben iş buluyim gene en iyisi. 11.47 nedir lan?! günün yarısını kaçırmışım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder