Depresyon Klişeleri

her zaman klişelerden kaçmaya çalışmışımdır. tabi ki liseli dönemlerim hariç. o zamanlar o klişeler, hayatların vazgeçilmez parçası olmalı diye düşünmüşümdür. ama hayır değildir. mesela, depresyona giren kadınların alışverişe çıkması, saçlarını kestirmesi vs. neden alışverişe çıkılıyor ki? neye iyi gelebilir ki alışveriş? ya kuaför? deli mi bu kadınlar! derdim.

üç dört haftadır ağır depresyondayım ve hiç de güzel bir şey değil bu. evden çıkmadım, sadece tatlı ve fast food yiyerek beslendim. asla o depresyona girince iştahı kapanan kızlardan olmadım. olamadım. ben bir şeye üzülünce, bir şey kafama takılınca yemeğe veririm kendimi. neyse... annem baktı ki benim bunalımlı halim geçmiyor, "gel seninle alışverişe çıkalım!" dedi. ben de "öf! ben evden çıkmak istemiyorum!" diye karşılık verdim. on dakika sonra aradım onu, "nerde buluşalım?"

ben kıyafet denemekten nefret ederim. hani elimde olsa, bir tane kıyafetin 15 rengini alıp değiştire değiştire giyeceğim. annem de sanırım bunu biliyor mu ne, beni gözlükçüye götürdü. değiştirmesi 2 saniye alan bir çeşit aksesuar. önce hayatımda hiç takmadığım modelde bir gözlük aldık, ardından da ayakkabıcıya. onda da ikinci dükkana girince sıkıldığımdan, tek dükkandaki tüm ayakkabıları denedim. bir de daha önce hiç almadığım ayakkabı aldım.

annem sanırım bu depresyon psikolojisini daha önce yaşamış olacak ki, gel bir de tatlı alalım dedi. ve biz gidip bir kiloya yakın tatlı aldık. akşam eve gelince, üzerimden yükün kalktığını fark ettim. eskisi kadar şişmiş bakmıyordu sanki gözlerim.

ama asıl hatayı, annemin bu klişeyi yapmasından önce gerçekleştirdim ben. SAÇLARIMI KESTİRDİM. sırtıma kadar inen, hafif dalgalı, kum rengi saçlarım var benim. çok severim kendilerini. ama ben, hadi belki geçer böyle diye düşünerek, gittim o saçlarımı omuzlarımda kestirdim. elbette ki pişmanım. ama her zaman saçlarımın omuzlarımda nasıl duracağını merak etmişimdir. cevaplamış oldum böylece.


şunu anladım abi, kendi kafana göre iş yapmayacaksın. ne biliyorsa büyükler biliyor. kendini salacaksın onlara, kafana göre "gidip saçlarımı kestiriyim oh rahatlarım!" demeyeceksin! rahatlamıyorsun zira. tek içimi rahatlatan, kökü bende olması.

büyükler biliyor abi, klişe yapacaksan da gidip annenle yapacaksın, o zaman o kadar yalnış gelmiyor sanki. evet. böyle.