"Onunla Uzun Süre Görüşmeyeceksin" 2

gitti. gelmişti dün, onunla beraber uyudum ve gitti. sıcacık dudaklarında kayboldum, elini bırakmadan uyudum...

kendi yatağından başka tüm yatakları yadırgayan sevgilim uyuyamadı gene. sabahın köründe uyandı. huzursuzdu. huzursuzluğunu hissetmek en koyan şeydi. açık ve net işte: koydu. ama yapabileceğim ne vardı ki sonuçta... bir gün bile ailesinden başka bir insanın yanında yaşamamıştı. ama aslında, her şeyi düşünmemi engelleyen şeyi söylemişti bana: buradayken hiçbir şey düşünmüyorum. aylardır ilk defa hiçbir şey düşünmeden bir film izledim.

sadece uyku sorunu. geceyi kendine ait olmayan bir ortamda geçirme ve ertesi gün, erken kalkması gerektiği sorunu, uyutmadı. sabaha karşı o asla durmayan ama 10-12 saattir durmuş beyni, gene çalışmaya başladı. zorla kahvaltı masasını açtım, çünkü yemek yemekten nefret eder, yedik ve gitti...

kapıyı daha kapatmadan gene gözlerim doldu, "onunla uzun süre görüşmeyeceksin." engel olamadım, hiç olamam. musluk gibi gözlerim ve burnum var. sırf böyle zayıf olmamak için, kaya gibi duyguları olan bir insan olmak isterdim. hiçbir şeyin etkilemeyeceği bir insan. ama sabahtan beri sürekli, onu uzun süre göremeyeceğimi düşünüyorum. nasıl engellerim bu duygumu.

ilk defa okuyan birinin tavsiyesini istiyorum, siz olsanız ne yapardınız?