Güçlü Kadın Hikayesi

"merhaba! nasılsıın?"
"iyiyim sen?"
"bomba gibiyim! bak anlatıyim sana....."

diye başlayan muhabbetlerden çok sıkılmıştım bi ara. çünkü mutlu olmam ben kolay kolay. anlık mutluluklar yaşarım ve genellikle bok gibi hissederim. bunun için, zamanla;

"merhaba!nasılsın?"
"bok gibiyim!- kötüyüm"

diye cevap vermeye başladım. ama bir yan etkisi vardı. "neyin vaar?!" sorusu gelince, anlatmak istemediğim her şeyin boğazımda düğüm düğüm olduğunu hissederdim. aslında sadece iyiyim demek istememekten, sorunlarımı anlatmayı sevmiyorum. en azından artık. anlatmamak hoşuma gitmeye başladı. bu yüzden son günlerde

"merhaba! nasılsıın?"
"iyi iyi. sen?"

e dönüştü. işime gelmeye başladı. erkek arkadaşım sorunlarımı dinleyip surat asmamaya başladı, arkadaşlarımın kafası sorunlarımla dolmamaya, ben de her zamanki mutlu görünüşüme döndüm. hatta kötü olduğumu söylesem, insanlar görünüşümün bunu inkar ettiğini söylediler.

staj yerimden bir patron ya daaa, eleman asılıyor bana. can sıkıcı. kim olduğunu bilmiyor kimse. bilmeyecek zaten. yanından nasıl kaçacağımı her geçen gün şaşırmakla birlikte, sürekli yanımda bitiveriyor ve kaçmamla da akşam telefonları başlıyor.

"sikmek" denilen doğa olayını üzerimde gerçekleştirmek istediği çok açık. şu herif sokaktan herhangi biri olsa da yüzünün üstüne bir tane geçirebilsem hayaliyle, o tombul dudaklarını yumruklarımla patlatma isteğimle yanıp tutuşuyorum. kimse kimdir nedir bilmiyor. sevgilim bilmiyor. annem bilmiyor. arkadaşlarım, dostlarım bilmiyor. sadece ben biliyorum ve bunu anlatmamak, bana yönelecek tüm bakışları engelliyor.

acıyarak bakılması hoşuma gitmiyor. güçsüzlüğümü saklamak, güçlüymüşüm gibi göstermek en büyük hayalim. aslında güçlü bir kadın olmak, korkularımı gizlemek... aslında asla korkusuz güçlü olamadım ama bunu bana diyen birine tekme yumruk girmek hoş olabilir.